Video
Veranderingen (2004)
Voorstelling, 2004
Nieuwe media voorstelling met live interactieve motion capture techniek over de wens zo licht te willen zijn als een ballon.
Met Karin Post, Dries van der Post, Yvonne Fontijne, Peter Struycken, Peter van Bergen
Veranderingen (2003)
Voorstelling, 2003
Met Gonnie Heggen & Karin Post, Guus Janssen & Peter van Bergen (LOOS), Rob Birza, Yvonne Fontijne & Peter Struycken
Zandmeisje
Multidisciplinaire productie, 2002
Regie Karin Post & Rob de Graaf /
Dans Karin Post /
Beeld, licht & Kostuums Rob Birza /
Tekst Rob de Graaf /
Spel Titus Muizelaar /
Muziek Peter van Bergen
To a Woman’s Heart
Televisiefilm, BBC/NPS 2000
Dansfilm in opdracht van de BBC/NPS over een verhouding waarbij de liefde voor de maaltijd man en vrouw bij elkaar brengt.
Regisseur Bob Bentley /
Vormgeving Rob Birza /
Dans Eduardo de Paiva Souza, Titus Muizelaar, Karin Post
Aan Uit
Xxxxx, 1999
Concept Karin Post /
Choreografie Karin Post & Thierry Smits (gast) /
Scenario/videoclips Hans Aarsman /
Art Direction Ruud van der Peijl /
Muziek Peter van Bergen & Huib Emmer Studio LOOS /
Computeranimaties Yvonne Fontyne /
Videoprojecties Peter Struycken /
Dans Silke Hundertmark, Laura Moro, Mirjam ter Linden, Eduardo de Paiva de Souza, Marcus Schnizer
Dans, Kreng!
Televisiefilm, NPS 1998
Een korte dansfilm over het verschil tussen dansen en bewegen. In elf korte scènes wordt met weinig woorden een verhaal verteld over een danser, zijn danspartner, zijn werk en zijn vrouw.
Choreograaf Karin Post /
Dansers Karin Post & Eduardo de Paiva Souza /
Vrouw Marieke Heebink /
Regisseur Gerardjan Rijnders
All Cinderellas
Xxxxx, 1997
Een Post/Birza Productie
Choreografie Karin Post /
Beeld & licht Rob Birza /
Muziek Peter van Bergen /
Styling Ruud van der Peijl /
Video Ida Lohman & Magnus Wallin /
Dans Ty Boomershine, Claudia Braubach, Esmeralda Koopman, Lonneke van Leth, Eduardo de Paiva de Souza, Heike Langsdorf
Vavoom
Xxxxx, 1996
Choreografie & dans Karin Post & Guido Severien /
Muziek Guus Jansen /
Uitgevoerd door LOOS /
Beeld Cecile van der Heiden /
Regie-advies Gerardjan Rijnders
Aubette, la grande salle des fetes
Xxxxx, 1996
(Volkskrant 1996, Isabelle Lanz) Nooit geweten dat Joséphine Baker twee gogo-dansers naast zich had. Dat is ook niet zo. Bij nader inzien zijn het dansers Karin Post en Dries van der Post die met de beroemde ster meeswingen. Via montage is hun dans vermengd met authentieke opname van deze jonge danseuse nègre.
Met dit openingsbeeld van Aubette, La grande salle des Fêtes word je gelijk op het verkeerde been gezet. Dat is conform de dwarse ideeën die De Stijl-kunstenaar Theo van Doesburg erop nahield. Diens in 1926 ontworpen en onlangs gerecontrueerde filmzaal annex dancing in Straatsburg vormt uitgangspunt èn decor in deze dansfilm.
Choreografe Karin Post raakte onder de indruk van de mogelijkheden die Van Doesburgs markante zaal biedt. Zij wist kunsthistorica Els Hoek en filmregisseur Frank Alsema te winnen voor haar plan om twaalf kunstenaars/beschouwers ter plekke uit te nodigen voor een goed gesprek over deze spil van De Stijl: over diens hooggestemde idealen die de vaste vorm kregen van een diagonale lijn. Over de rigide scheiding tussen leven en kunst. Over traditionele schotten tussen kunstdisciplines zoals architectuur en schilderkunst. Over de eindigheid of geldigheid van ideeën van deze modernist. Maar een droog debat moest het niet worden. Daarom is de tafel ouderwets fraai gedekt en staan er schalen vol met piepers, zuurkool en worst.
Zo kunnen twaalf Nederlandse kunstenaars lekker keuvelen over Van Doesburgs erfenis, grapjes maken, steken onder water uitdelen: kunstbroeders onder elkaar. Onder hen computerkunstenaar Peter Struycken, schrijver en kunstbeschouwer K. Schippers, industrieel ontwerper Benno Premsela, vormgever Wim Crouwel.
Die hebben op eigen wijze een link naar de Stijl-pionier. Schilder Ger van Elk en vormgever Anthon Beeke weer helemaal niet. Bij hun binnenkomst hebben allen het interieur zorgvuldig betast, proporties becommentarieerd: aan tafel wordt gefilosofeerd. Achter hen zweven Van Doesburgs kleur vlakken vrolijk rond, waardoor het lijkt of ze in een door Van Doesburg ontworpen hemel zijn beland. Met dank aan de virtuele studio van NOB.
En dan zijn er de muzen: uniforme en anonieme meisjes die popelen om met de heren te dansen. Groepsgewijs zwieren de paren door Aubette, opgenomen in het zwart-wit waardoor ze schimmen uit het verleden lijken. Tussendoor gemonteerd zijn er duetten van Post & Van der Post, geïnspireerd door de jaren twintig: ‘machine-dansen’ van de constructivisten, een ballroom-dans in travestie uit het decadente Berlijn, een slapstick-dans met Laurel en Hardy op de achtergrond.
Geavanceerde technieken zoals toegepast in het computerprogramma ONYX maken het mogelijk dat een danser met een schopje de Aubette-zaal een kwart slag ‘draait’ zodat het duo op de muur kan dansen zoals Fred Astaire.
Aubette is een ingenieuze dansfilm vol verrassingen, een soms vertederend groepsportret van twaalf beroemde heren en een geslaagde poging om kunstbeschouwing te combineren met amusement. Het verbinden van uitersten kenmerkt ook Posts eigen werk in het theater. Het seksisme dat zich opdringt in het contrast tussen de denkende heren en domme blondjes heeft de intelligente bedenkster over het hoofd gezien.
(…) Meer
Concept Karin Post & Els Hoek /
Choreography Karin Post & Dries van de Post /
Director Frank Alsema /
Music Guus Janssen /
Post Productions in co-prodyction with VPRO-television
Kaders & Tango
Xxxxx, 1993
Direction & Art-direction Jaap Drupsteen /
Choreography & dance Karin Post & Dries van der Post /
Music Jeff Hamburg
‘Je ziet de essentie’
Volkskrant 23.02.08, Truus Ruiter
Oud-danseres Karin Post bedenkt nu voorstellingen. In haar nieuwste, Ballade, dansen dansers met animaties die worden geprojecteerd op een doek…
‘Gepensioneerd danser’, noemt Karin Post (1962) zich. ‘Drie jaar geleden stond ik voor het laatst op toneel.’ Vanuit haar Stichting Veranderingen legt ze zich nu volledig toe op het bedenken van dansvoorstellingen – wat bij Post veel meer inhoudt dan het maken van een choreografie. Als danseres initieerde ze al vaak haar eigen dansproducties waarin ze zocht naar mogelijkheden de grenzen van dans op te rekken. Ze combineerde dans met toneel – een soap nota bene –, met beeldende kunst, met poëzie, en ze danste een autobiografische voorstelling met de acteur, en ‘heavy weight’ Titus Muizelaar.
Al jaren is ze gefascineerd door de mogelijkheden van motion capture (mocap), een techniek waarmee bewegingen kunnen worden vastgelegd en vertaald naar computeranimatie. Samen met beeldend kunstenaar Yvonne Fontijne ontwikkelde ze het idee voor een choreografie waarin die animaties worden geprojecteerd op een doek en zo een gelijkwaardige danspartner vormen voor de dansers op het podium. Dat werd Ballade, haar nieuwe dansstuk voor Introdans Ensemble voor de Jeugd, dat zaterdag als onderdeel van het programma Beeldschoon in première gaat in Arnhem.
‘Wat je op het doek ziet, zijn geen menselijke figuren, maar volumes, of vormen die bewegen en dansen zoals mensen dat doen. Je ziet de essentie van de menselijke bewegingen, die heel anders zijn, bijvoorbeeld dan de geconstrueerde, abstractere bewegingen van figuren in animatiefilms – hoewel ze daarvoor ook steeds vaker mocap gebruiken.’ Post was geïntrigeerd door het idee de danser in dialoog te laten gaan met zijn avatar, zijn alterego op het doek. ‘Het werkt magisch – op het doek heerst gewichtsloosheid, is alles mogelijk. Dat is ontroerend.’
De bewegende figuren op het doek delen zich op in meerdere figuren of vallen uit elkaar, vormen zo een bewegend decor. ‘Je ziet opeens een figuur verticaal in twee helften uit elkaar vallen, zodat je de beweging van links en rechts los van elkaar ziet dansen – dat is nog nooit vertoond, dat levert een heel nieuw beeld op. Zo wordt de dans verrijkt.’
Post is heel gelukkig met de kans die ze kreeg van Roel Voorintholt, artistiek leider van Introdans, al bleek de haar toegewezen vijftien minuten speeltijd in Beeldschoon véél te kort, natuurlijk. ‘Dit vraagt absoluut om een vervolg – er zijn zoveel mogelijkheden nog te onderzoeken.’ Maar eerst moet het kookboek voor dansers af, een doelgroep met een meer dan moeizame verhouding tot eten. Altijd lijnen, niets eten voor de voorstelling en snacken ná. ‘Ik pleit ervoor dat het souper in ere wordt hersteld, zoals vroeger gebruikelijk was.’ Foto: Bart Mühl
‘De keuze van de jury viel op Post door onder meer haar innoverende kracht, inzet en enthousiasme om kunstenaars bijeen te brengen.’
Juryrapport VSCD Lucas Hovingprijs 1996
(…) Meer
Terug
